Bij Geelhoed vind je waarschijnlijk niemand die zo lekker koken kan als Ali. Ieder jaar trakteert hij zijn collega’s rond zijn verjaardag op Surinaamse gerechten: nasi, bami, gele rijst en kip kerrie met brood. De kruiden voor de kerrie neemt hij mee uit Suriname en droogt en maalt hij zelf. Ali werkt al 13 jaar bij ons bedrijf. En hoewel hij de pensioenleeftijd al lang en breed is gepasseerd, denkt hij er nog niet aan om te stoppen. Hoe is hij bij Geelhoed terechtgekomen? En hoe lang wil hij nog door blijven werken? “In beweging en onder de mensen blijven, is goed voor de gezondheid.”
Opgegroeid in Suriname
“Mijn vriendin werkt ook nog dus ik blijf lekker een paar dagen per week rommelen. Als ik niet meer kan lopen, is het tijd om te stoppen, maar zo ver is het nog lang niet. Als ik de hele dag thuis zit, voel ik me opgesloten. Dat had ik als kind al. Ik ben opgegroeid in Suriname en ben gewend om hele dagen buiten te zijn.
Ik woonde op een boerderij met veel dieren. We hadden fruitbomen op het erf en als mijn neefje of ik trek hadden, klommen we in de bomen om fruit te plukken en aten het meteen op. Het leven was mooi daar. Het leven in Suriname is heel vrij. We deden spelletjes na school en hadden koeien, geiten en schapen. De hele familie woonde bij elkaar op een eigen stukje grond.”
Op jezelf aangewezen zijn
“Op mijn negentiende stuurde mijn vader mij naar Nederland. Ik snap nog steeds niet waarom, want ik had het heel goed in Suriname. Het was op het moment dat de winter zou beginnen en het was een lastige periode. Opeens moest ik alles zelf doen, zonder mijn ouders. Ik woonde samen met een neef en twee vrienden en verder kende ik niemand.
Koken kon ik gelukkig wel. Dat deed ik in Suriname al. Groente, vlees, Surinaamse cakejes, Bara en nasi en bami. Ik neem dat ook weleens mee voor collega’s. En als er mensen komen eten bij ons thuis koken we veel.”
Werken bij Philips
Ik verhuisde vanuit Gouda naar Den Haag en volgde een cursus om leerling elektricien te worden. Daar was op dat moment veel vraag naar, omdat iedereen die lelijke pijpen ín de muren wilde hebben. Maar het was niets voor mij. Na een tijdje werken besloot ik te solliciteren bij Philips. Dat was in 1978. Ik werk al sinds 1975, best een tijd.
Ik werd er aangenomen voor montagewerk: solderen, printplaten in elkaar zetten. Het was leuk werk en ik ben er 17 jaar gebleven. Maar door een verhuizing moest ik om 4 uur opstaan om met de bus naar mijn werk te komen. Dat werd me te gek. Ik zocht verder en al snel kon ik aan de slag bij een bibliotheek voor blinden. Een bijzondere werkplek. Het was een heel groot gebouw vol met stellingen. Eerst stonden daar vooral brailleboeken, maar die werden uiteindelijk op geluidsbanden gezet. Het staatsexamen in braille werd daar ook afgenomen.”
Carrière bij Geelhoed Metaalhandel
“Voordat ik bij Geelhoed kwam werken, was ik al eens in de Waldorpstraat geweest. Om overgebleven onderdelen van liften weg te brengen. Later ben ik toen nog eens langs gefietst om te vragen of ze werk hadden. Een week later kon ik beginnen.
Het werk bij Geelhoed is afwisselend. Metalen ophalen of wegbrengen, slopen of klanten helpen. En de collega’s zijn leuk. Ik geniet van het rijden met een van de auto’s om spullen op te halen.
En dat het bedrijf bezig is met verduurzaming en dat er zonnepanelen zijn, vind ik echt goed. Thuis zijn we nu gasloos, maar koken gaat daardoor niet zo best vind ik. Maar de collega’s vinden het wel lekker hoor, als ik wat meeneem. Dat komt omdat ik veel dingen zelf maak. Zoals de kruiden voor in de kerrie. Zeventien verschillende kruiden gaan erin. Die neem ik mee uit Suriname. Ik kom uit een district waar rijst, bonen en mango verbouwd worden. In Suriname heb je veel verschillende soorten mango, zoet en sappig. Het ‘roodborsje’ vind ik het lekkerst. En de hele buurt ruikt er naar kerrie. Als ik naar Suriname ga neem ik Surinaamse venkel, mee, en andere dingen. Thuis droog ik de kruiden, rooster ze en maal ze fijn. Wist je dat er dertien verschillende soorten kruiden in kerrie gaan?
Omdat we thuis in Suriname rijst verbouwden, vind ik het leuk om in mijn vrije tijd bij boeren langs te rijden om te kijken hoe ze hier aan landbouw doen. Ik maak een babbeltje en kijk met ze mee. Verder ga ik graag een stukje lopen of fietsen. En ik kom altijd met plezier naar Geelhoed. Ik maak me niet druk en ben er 2,5 dag in de week. Zo lang ik kan, kom ik. En anders houdt het op. Dat is hoe het leven loopt.
Fotografie: Martin Hogeboom
